Przegląd nowości

Role spódniczkowe, czyli „en travesti” w męskim wydaniu

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 15, styczeń 2019 21:23

Basem śpiewała również Caryca w warszawskiej inscenizacji Krzysztofa Warlikowskiego Króla Ubu Krzysztofa Pendereckiego w 1998 roku, ale była to wyłącznie licencja reżysera, gdyż w oryginale występuje dwugłowy Car. Jako ostatnim chciałbym się zająć przypadkiem Pomylonej z operowej przypowieści Benjamina Brittena Rzeka krzyczących ptaków (A Curlew river 1964). Stanowi ona próbę syntezy chrześcijańskiego dramatu liturgicznego (mnisi prowadzący pielgrzymów do grobu świętego) i starojapońskiego teatru nô, w którym główny aktor – shite – przedstawiał się przybyszom jako miejscowy i opowiadał im związaną z daną okolicą niezwykłą opowieść, której okazywał się na koniec bohaterem, najczęściej upiorem.

U Brittena rola ta została rozdzielona pomiędzy trzy postacie: Przewoźnika przez rzekę, objaśniającego historię grobu, Pomyloną, poszukującą porwanego przed rokiem syna, wreszcie głos tego ostatniego, zamordowanego i tu właśnie pochowanego, a teraz jako duch przemawiającego i uzdrawiającego swą nieszczęśliwą matkę. Poprzez obsadzenie Pomylonej przez tenora, kompozytor nawiązał do średniowiecznej tradycji kościelnej angielskich falsecistów, wykonujących muzykę liturgiczną. Szczególnie przejmująco brzmi w tym ujęciu lament matki, dowiadującej się o okrutnym losie syna i tracącej tym samym wszelką nadzieję.

                                                                              Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »