GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościRole spódniczkowe, czyli „en travesti” w męskim wydaniu
Strona 5 z 8
W Plateę po raz pierwszy wcielił się Pierre de Jelyotte, obdarzony fenomenalnymi warunkami wokalnymi, pozwalającymi mu bez trudu sięgać do najwyższych dźwięków i pokonywać wspomniane odległości pomiędzy nimi. Jego następca – Jean Pierre Pillot – udzielił z kolei żywota scenicznego wróżce Manto. W dobie renesansu muzyki barokowej niezrównanym interpretatorem Platei pozostawał przez długi czas Michel Sénéchal, po raz pierwszy występujący w tej partii na festiwalu w Aix-en-Provence w 1956 roku, a 5 lat później uczestniczący w pionierskim nagraniu tego dzieła.
Pierwiastki parodystyczne zdają się łączyć Plateę z prawie o wiek późniejszymi Stosownościami i niestosownościami teatralnymi Gaetano Donizettiego, tyle że mitologiczne tło zostało w nich zastąpione przez rodzajowe realia obyczajowe z życia prowincjonalnej trupy operowej we Włoszech z początku XIX stulecia, zebranej na próbie przed występem w Rimini. Gdy druga solistka czuje się urażona powierzeniem partii w jej własnym mniemaniu zbyt skromnej, wzywa na pomoc swą matkę. Wtargnięcie tej śpiewającej … barytonem (sic!) megiery, uruchamia lawinę zabawnych sytuacji i perypetii, kiedy na przykład po odejściu obrażonej primadonny Mamma Agata ofiaruje się ją zastąpić i na próbę wykonuje parafrazę niemiłosiernie kaleczonej Pieśni Desdemony o wierzbie z Otella Rossiniego oraz dziwaczną cabalettę, naśladującą tę, jaką swego czasu dopisał do Tankreda Giuseppe Nicolini. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |