Przegląd nowości

„Hipolit i Arycja” albo kalosze szczęścia

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 11, luty 2019 15:39

Brzmienie tenoru tego pierwszego pozostawało nieco matowe, a co za tym idzie zabrakło w nim młodzieńczej zmysłowości, występującej w typowej dla francuskiego baroku odmianie głosu haute-contre, podczas gdy sopran tej drugiej posiadał nieco ostre zabarwienie. Zadowalająco ze swych niełatwych zadań wywiązał się chór Capellae Cracoviensis oraz grająca na instrumentach historycznych Krakowska Orkiestra festiwalowa, prowadzone od klawesynu przez Marka Toporowskiego.

Inscenizacja Sjarona  Minailo nie odwołuje się do określonego czasu, a więc mniej lub bardziej konwencjonalnego wyobrażenia okresu mitycznego lub epoki powstania samej opery. Kostiumy posiadają całkiem umowny charakter i sąsiadują ze sobą zarówno stroje współczesne (garnitury Tezeusza i Hipolita), jak i suknie kobiet, mogące stanowić odległe odniesienia do antycznych chitonów i himationów, wreszcie w pełni fantastyczne w przypadku bogów i chóru.

Dekorację stanowią trzy listwy świetlne w różny sposób ze sobą zestawiane na przedzie sceny, którą z trzech stron obramowują pasy wysypane pofarbowaną korą z drzew. W głębi umieszczona jest nastawa ołtarzowa ze szklanymi, fluorescencyjnymi rekwizytami, a w tle zawieszony monitor z projekcją wideo, w ostatnim akcie usunięty i odsłaniający murowaną ścianę w jasnym kolorze.

• « poprz.
• nast. »