Przegląd nowości

Skrzypek w roli dyrygenta

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 01, marzec 2024 19:09

Gordan Nikolić, który wystąpił w Warszawie na 40-lecie Sinfonii Varsovii pokazał, że może świetnie sobie radzić jako solista i zarazem prowadzący zespół. Nie wykonywał swym smyczkiem jakichś szczególnie efektownych ruchów dyrygenckich, raczej emanował całym ciałem wpływając na zachowanie pozostałych smyczkowców w Antonia Vivaldiego Sinfonii h-moll Al Santo Sepolcro, którzy z ogromną uwagą i przejęciem dostosowywali się do jego koncepcji realizacyjnej. Trudno byłoby „zwykłemu” dyrygentowi osiągnąć takie krystaliczne piano, bliskie absolutnej ciszy.

Swoją drogą Gordan Nikolić miał w zespole smyczków Sinfonii Varsovii tak znakomitych instrumentalistów, jak prymariuszka altówek Katarzyna Budnik, która zresztą czarowała swoją grą solową także w innych utworach wieczoru. Vivaldi wypadł więc wspaniale, wcale nie barokowo ale sensualnie i romantycznie. Następnym utworem był także niezwykle sensualny, już całkiem postromantyczny, wychodzący z ducha Mahlera i Straussa fresk smyczkowy Verklärte Nacht, czyli Noc świetlista ojca dodekafonii Arnolda Schönberga.

Słuchając tej natchnionej muzyki niezwykle elastycznie przetwarzającej funkcje harmoniczne, można było się zastanawiać po co temu kompozytorowi było pogrzebanie dotychczasowego systemu dur-moll. Inna rzecz, że ów niezrównany utwór, pod kierownictwem serbskiego solisty również nawiązywał do wysublimowanej estetyki dźwięku, dogłębnie wczuwającego się w brzmienie raz bardziej nasycone, innym razem wytłumione, a Gordan Nikolić swój skrzypcowy tłumik wkładał sobie do ust, aby po zagraniu do końca danej sekwencji położyć go spokojnie na pulpicie. Widać było wyraźnie, że to on jest duchem i ciałem twórcą owej „świetlistej nocy”, bo niekiedy zrywał się z przygotowanego specjalnie dla niego fortepianowego stołka, co mogło się wydawać nieco kabotyńskie. 

• « poprz.
• nast. »