Przegląd nowości

Trzech panów M, M jak Muzyka!

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 07, marzec 2024 21:13

Program piątkowego koncertu Filharmonii Krakowskiej obejmował utwory kompozytorów, których nazwiska rozpoczynają się na literę M: Mozart, Mendelssohn i Mahler. Mendelssohna nazywano dziewiętnastowiecznym Mozartem, między innymi dlatego, że, niczym tamten, zaczynał jako cudowne dziecko. Wszyscy trzej zajmowali się dyrygenturą, przy czym dwaj ostatni wykonywali również kompozycje innych twórców. M to także inicjał Muzyki, a więc sztuki, której cała trójka poświęciła swoje życie.

Oczywiście byłoby przesadą dopatrywanie się w juwenilium jakim niewątpliwie pozostaje I Symfonia Es-dur KV 16 Wolfganga Amadeusa Mozarta, utwór ośmiolatka, a więc utalentowanego dziecka, przebłysków przyszłego geniuszu, choć intonowany przez rogi motyw c-d-f-e w drugiej części powraca w jego dojrzałej twórczości, w tym w finale ostatniej, co symboliczne, XLI Symfonii C-dur „Jowiszowej” KV 551. Sascha Goetzel podszedł jednak do tej partytury (rękopis znajduje się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej) z pełnym respektem.

Nie tylko dbał o walory brzmieniowe zespołu smyczkowego uzupełnionego o dwa rogi i dwa oboje, ale starannie wyważył proporcje dynamiczne, budując w oparciu o ich zmiany dramaturgię Molto allegro, z tworzącymi napięcie wyrazistymi tremolami skrzypiec. Pod koniec Andante wydobył pewien pierwiastek grozy w ostinatowym motywie kontrabasów i wiolonczel, niczym jakieś memento rozlegające się na kantylenowym tle skrzypiec. W pełni beztroski nastrój zapanował dopiero w finałowym rondzie w tempie Presto. Goetzel to artysta, przez którego poniekąd przepływa muzyka, a on sam stanowi dla niej rodzaj medium. Następnie doszedł do głosu śpiewający obój w transkrypcjach siedmiu spośród czterdziestu ośmiu Pieśni bez słów Felixa Mendelssohna, będącego pomysłodawcą tej romantycznej formy. Dokonał ich Andreas Tarkmann, skądinąd mój rówieśnik, przeznaczając je na obój (sam na nim grał) i smyczki.

• « poprz.
• nast. »