Przegląd nowości

„Faust” Gounoda w Opéra de Marseille

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 26, luty 2019 08:56

Przede wszystkim tytułową rolę reżyserka powierza dwóm artystom, co na początku może dla odbiorców stanowić pewne zaskoczenie. I tak starym doktorem Faustem, rozmyślającym ciemną nocą nad własną przeszłością, spędzoną na zgłębianiu zbytecznych mądrości, jest Jean-Pierre Furlan. Rozgoryczony i zmęczony życiem uczony nie siedzi w swym gabinecie, lecz niespokojnie rzuca się na ogromnym łożu (scenografia Emmanuelle Favre), nad którym wznosi się wielka figura Chrystusa.

Scena ta emanuje intrygującą dwuznacznością, gdyż w zasadzie nie wiadomo, czy rozgrywa się ona w rzeczywistości, czy w fantazmach i koszmarach Fausta. Kiedy decyduje się on na radykalne zakończenie tracącego już dlań sens życia, nie wznosi do ust fatalnego kielicha - wzmiankowanego w libretcie - lecz próbuje sobie wstrzyknąć do żyły zabójczą substancję, co uniemożliwia mu pojawiający się nagle Mefisto.

W momencie, w którym uczony sprzedaje mu swoją duszę, potwierdzając to złożonym na pergaminie podpisem, w jego postać wciela się dużo młodszy śpiewak Jean-François Borras. Teraz to on jest tym odmłodzonym Faustem, a Furlan staje się jego starszym alter ego, cały czas obecnym na scenie i zaangażowanym aktorsko, przyjmującym na zmianę rolę świadka lub aktywnego, choć już niemego, uczestnika akcji. Ten ciekawie przeprowadzony zamysł reżyserski przesuwa wymowę całej realizacji w bardziej metafizyczne rejony. W swojej pracy Duffaut przywołuje realia z połowy minionego wieku, o czym na przykład świadczą mundury (stroje Gérarda Audiera) wracających z jakiejś kolonialnej wojny żołnierzy.

• « poprz.
• nast. »