Przegląd nowości

Romantycy: Prekursor i epigon

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01, luty 2024 22:01

Ponadto okazało się, że stać go na bardziej subtelne touché. W Rondzie potrafił z kolei dobierać różne natężenia dynamiczne, na przykład lżejsze przy powtórzeniu refrenu. Efektownie też przeprowadzone zostało powierzone smyczkom fugato, nadające temu ogniwu większy ciężar gatunkowy. Wydaje się wszakże, iż bliższy naturze i temperamentowi artysty jest żywioł wirtuozowski, który w pełni doszedł do głosu w zagranym na bis Szalonym walcu Jules'a Masseneta, z kodą zdającą się nie prowadzić do zakończenia. 

Tak się składa, że w programie pierwszego koncertu pod batutą Antoniego Wita, na jakim byłem jako dziecko, też znalazł się III Koncert fortepianowy Beethovena i do tego również z francuskim solistą przy klawiaturze. 

Wszystko, o czym była do tej pory mowa, stanowiło zaledwie wprowadzenie do zasadniczego punktu programu tego wieczora, jakim było poprowadzenie przez Antoniego Wita II Symfonii e-moll op. 27 Siergieja Rachmaninowa, w drugiej redakcji z 1941 roku. Jej wykonanie w pełni zasługuje na miano prawdziwej kreacji, na miarę zbliżających się osiemdziesiątych urodzin kapelmistrza (7 lutego). Przede wszystkim pomyślnie zmierzył się z rozmiarami tego dzieła, zakrojonego na epicką skalę. Tak jednak zarysował jego dramaturgię, że nie odczuwało się rzuconego przez kompozytora wyzwania czasowi.

• « poprz.
• nast. »