Przegląd nowości

V Festiwal im. Kromera w Bieczu – nurt wokalny

Szczegóły

Opublikowano: środa, 18, wrzesień 2019 14:00

W Quando parli e quando ridi (Kiedy mówisz i kiedy się śmiejesz) Giovanni Battisty Bononciniego artystka zastosowała zróżnicowaną dynamikę i artykulację, ściśle podążające za wymową tekstu. Z kolei w lamencie Volgi deh, volgi il piede (Obróć ku mnie kroki) Francesco Cavallego z opery Miłostki Apolla i Dafne śpiewaczka sięgnęła po technikę intonowania dźwięku w dynamice piano i stopniowego rozszerzania jego natężenia i wolumenu oraz symetryczny efekt decrescenda, w ten sposób budując dramatyczne napięcie, a także oddając głosem falowanie nastrojów. Na bis zabrzmiała popularna Lascia ch’io pianga (Pozwól, że zapłaczę), aria z Rinalda Händla.

Z zaprezentowanych kompozycji instrumentalnych warto przywołać Sonatę wiolonczelową g-moll RV 42 Antonia Vivaldiego, z ukształtowanym na podobieństwo perpetuum mobile finałowym ogniwem w formie Gigi, w której wszakże Bruno Cocset urzekał nade wszystko kantylenową artykulacją w poprzednich częściach (allemande czy sarabandzie), dzięki czemu udowodnił, że wiolonczela pod odpowiednim smyczkiem wcale nie musi ustępować brzmieniowo violi da gamba. Program koncertu finałowego ułożony został na zasadzie kontrastowości. 

Po anonimowej Fanfarze zabrzmiała Samuela Schmidta wizja bitwy ujęta w formie galiardy z cynkiem obbligato, a także marszowo-fanfarowa, z rytmem wybijanym na kotle, kompozycja Johna Willbyego. Wszystkie one przywołać miały splendor monarszego dworu, a prym wiedli w nich grający na cynkach i puzonach muzycy His Majestys Sagbuts and Cornetts. Do mnie jednak o wiele bardziej przemówiły wokalno-instrumentalne kompozycje Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego, w których sopran Marty Boberskiej o srebrzyście metalicznym zabarwieniu w pełni korespondował kolorystycznie ze wspomnianymi instrumentami blaszanymi, wynosząc pod sklepienie chwałę Jezusa, mojej nadziei, Sławę Królowej czy epifanię Ducha Świętego. Artystce towarzyszyli na instrumentach smyczkowych członkowie zespołu Narol Baroque pod kierownictwem Władysława Kłosiewicza. Błyskotliwa Tamburetta Adama Jarzębskiego ogłosiła zakończenie nie tylko omawianego koncertu, ale i całego Festiwalu im. Kromera, odbywającego się w tym roku już po raz piąty. 

                                                                               Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »