Przegląd nowości

„Kredowe koło” von Zemlinsky’ego w Opéra de Lyon

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 09, kwiecień 2018 16:51

Tradycyjna herbaciarnia zamienia się tu w dosadnie przywołany dom publiczny, do którego Pani Tchang musi oddać swą córkę Haïtang, o barbarzyństwie tzw. wymiaru sprawiedliwości przypomina wstrząsająca scena egzekucji wykonanej letalnym zastrzykiem na wyrywającej się rozpaczliwie kobiecie, a o śmierci cesarza dowiadujemy się z komunikatu wyświetlanego na ekranie telewizyjnym. 

I dopiero w akcie III, wraz z pojawieniem się nowo intronizowanego cesarza Pao, wizja Brunela zanurza się w poetyckim klimacie, kiedy to krążąca po niemalże pustej i pokrytej płatkami śniegu przestrzeni Haïtang spotyka swego wybawcę, a w oddali ukazuje się sylwetka jej jadącego na koniu syna. Ten tajemniczo-feeryczny pejzaż (zjawiskowa reżyseria świateł Christiana Pinauda) i pozornie triumfalny finał okazują się być jednak niespodziewanie snem czy nierealnym marzeniem protagonistki, o czym świadczy ostatnia scena spektaklu, w trakcie której unosząca się kurtyna odsłania jej spoczywające za szybą na stole egzekucyjnym martwe już ciało (to zasadnicze odstępstwo od libretta).

W intrygującej i w każdym momencie prowadzonej z punktu widzenia Haïtang narracji dramaturgicznej, kapitalne znaczenie ma obecność Ilse Eerens, która bezbłędnie kreuje tę postać wrażliwej i pozornie słabej, a w gruncie rzeczy niezwykle silnej postaci. Emanująca wdziękiem i krucha sylwetka kontrastująca z mocnym i nośnym głosem o zawsze świadomie dobieranym zabarwieniu oraz wzorowa dykcja belgijskiej sopranistki pozwalają jej na sugestywne komunikowanie szerokiego wachlarza emocji i kreślenie pogłębionego profilu psychologicznego bohaterki.

• « poprz.
• nast. »