Przegląd nowości

Trzęsienia ziemi nie było

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 15, kwiecień 2017 12:12

Nazajutrz, w skrajnie wyziębionym kościele Bożego Ciała, w Dzwonie umarłych (Carillon des morts) Michela Corette’a za pomocą ostinatowych figur rytmicznych instrumenty smyczkowe w założeniu przywołują dźwięki dzwonu katedralnego w Rouen, w rzeczywistości jednak kompozycja przypomina bardziej żałobną pawanę, odznaczając się znacznym wdziękiem tanecznym.

Wybór tej miniatury o tyle był nieprzypadkowy, że jej autor należał do grona opracowujących po śmierci Jeana Gilles’a jego Mszę za zmarłych (Messe des morts), wykorzystywaną następnie z okazji uroczystości żałobnych zarówno wielkich tego świata z racji pozycji politycznej (Stanisława Leszczyńskiego, Ludwika XV), jak i zasług artystycznej natury (Jean-Philippe’a Rameau).

Dominującą rolę w tym requiem odgrywa partia basowa, wyposażona w wiele arii, zwłaszcza w tej z akompaniamentem fletów prostych odwołującej się do bogatej retoryki dynamicznej, z której potrafił należyty użytek uczynić Lisandro Abadie. Przy tej okazji można też było usłyszeć rzadko spotykaną poza muzyką francuską, specyficzną dla niej odmianę wysokiego głosu męskiego – haute-contre – co na polski nieco oksymoronicznie tłumaczy się jako tenor altowy (została nań przeznaczona tytułowa rola kobieca w męskim wykonaniu w operze Rameau Platea). Jako złowieszcze memento mori zabrzmiał z kolei rozbudowany ustęp chóralny a cappella, przeznaczony na głosy męskie Capellae Cracoviensis, którym towarzyszył tego wieczora zespół instrumentalny Capriccio Stravagante Les 24 violons pod dyrekcją Skipa Sempé.

                                                                                    Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »