Przegląd nowości

Trudne wyżyny wokalistyki

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 17, maj 2016 09:02

Pozostawiał w cieniu swoich dwóch kolegów – tenorów, spośród których bardziej skupiony, choć brzydszy głos miał Łukasz Gaj, natomiast ładniejszy, ale z pewną mgiełką wyprowadzał na widownię Aleksander Kunach. W sumie jednak tercet dostojników dworskich pozostawił dobre wrażenie, był drobiazgowo przygotowany muzycznie i scenicznie, a trójka ruchliwych postaci w tej dosyć statycznej operze zwykle przywraca równowagę akcji.

Sporo ruchu powierzono także chórowi, z którym konfrontowała się grupa tancerzy symbolizująca wszelakie chińskie okrucieństwa (choreografia Anna Siwczyk), jednak pochwałę może on odebrać tylko za dynamikę, bowiem jakość wykonania pozostawiała sporo do życzenia. Kilka razy chór się spóźniał, a raz wyskoczył przed ręką dyrygenta. Poza tym źle prowadzona emisja głosów sprawia, że forte oznacza tutaj dźwięk na granicy krzyku. A gdy się krzyczy, to trudniej utrzymać dobrą intonację, co zdarzało się zbyt często panom z grupy Strażników. Ile w tych niedoskonałościach było pracy kierownika chóru Dawida Jarząba, a ile prowadzącego spektakl premierowy Antoniego Wita, wiedzą sami zainteresowani.

• « poprz.
• nast. »