GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościduoAccoshere gra Panta Rhei
Strona 1 z 2
Polsko-słowacki duet znakomitych akordeonistów – Alena Budziňáková i Grzegorz Palus – na swej nowej płycie prezentuje trzy utwory. Pierwszy będący hitem popularnych programów muzycznych czyli Karnawał zwierząt Camille’a Saint-Saënsa, gdzie partie dwóch fortepianów zostały specjalnie zaaranżowane przez artystów na ich instrumenty, którymi posługują się w sposób wirtuozowski. Są też dwa koncerty na duet akordeonowy z orkiestrą skomponowane współcześnie dla tej właśnie pary, aby poszerzyć repertuar koncertowy będący w ich zasięgu. Skomponowali je Anna Sowa i Bartosz Kowalski, których zainteresowały możliwości brzmieniowe takiego niezbyt często prezentowanego zestawu instrumentów, z których dodatkowo jeden jest klawiszowy, a drugi guzikowy. Słynny Karnawał zwierząt tak mocno wrył się w świadomość słuchaczy, że dosyć trudno jest przyjąć wersję, w której zamiast fortepianów grają akordeony wspomagane przez orkiestrę, w tym wypadku jest to Polish Art Philharmonic pod dyrekcją Michaela Maciaszczyka.
Wydaje się, że nie stanowią one brzmieniowo równie silnej imitacji fortepianów, zwłaszcza, że w wersji Saint-Saënsa główne linie melodyczne wprowadza często orkiestra, a soliści tylko ozdabiają przebiegi frazy. Być może lepszy efekt dałoby przeinstrumentowanie utworu dając właśnie akordeonom partie wiodące. Innym rozwiązaniem byłoby stworzenie wersji utworu wyłącznie na duet akordeonowy. Sytuacja zmienia się w przypadku kompozycji specjalnie stworzonych dla omawianego zespołu duoAccoshere. Pierwszy koncert, Panta rhei czyli wszystko płynie Bartosza Kowalskiego składa się z dwóch części o dosyć często używanych sformułowaniach: Skąd przychodzimyi Dokąd zmierzamy. To są rutynowe pytania służące do charakterystyki różnych grup społecznych czy nawet partii politycznych. W tym przypadku chodzi jednak o refleksję nad rozwojem form muzycznych na przestrzeni historii kultury europejskiej. Część pierwsza zaczyna się motywem średniowiecznej sekwencji Dies Irae, czyli Dzień gniewu. Temat jest poddawany wariacyjnym przekształceniom i symbolizuje Chrześcijaństwo, które w naszej rzeczywistości było także początkiem, a nawet ukorzeniem się muzyki. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |