GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWalijski Godunow
Strona 1 z 2
Przedstawienie interesujące wizualnie, oryginalne muzycznie i fascynujące ze względu na kreację aktorską odtwórcy głównej roli Bryna Terfela dostarczyła do Polski kanałami Multikina Opera Królewska z Londynu. Opera w 4 aktach z prologiem została zrealizowana bez żadnej przerwy i w 2,5 godziny zaprezentowano cały dramat w wersji oryginalnej samego kompozytora Modesta Musorgskiego. Zabrakło w nim znanej z innych opracowań, w tym najbardziej popularnej wersji Rimskiego-Korsakowa, sceny polskiej, w której Maryna Mniszech uwodzi Dymitra Samozwańca i uzyskuje od niego obietnicę, że zasiądzie jako caryca na tronie w Moskwie, co zresztą w rzeczywistości miało miejsce.
Tutaj jednak opera kończyła się śmiercią cara Borysa, zaś Dymitr (w tej roli dosyć przeciętny tenor David Butt Philip) pojawił się w finale bezgłośnie, w scenie pantomimicznej. Od strony orkiestrowej wersja Musorgskiego okazała się dużo uboższa od wystawianej na scenach polskich, przeważnie grały tylko smyczki, bardziej rozbudowana natomiast okazała się scena w klasztorze, gdzie stary mnich Pimen – dobra rola Aina Angera, Estończyka, który musiał w młodości dobrze opanować język swych rosyjskich sąsiadów – przedstawił przyszłemu samozwańcowi historię walki o tron Rosji zaś pisana przez niego kronika opatrzona była ogromnymi podobiznami carów począwszy od Iwana Groźnego, co stanowiło ważny element scenografii autorstwa Miriam Buether. Do tej uproszczonej, ale kreatywnie dekorowanej identycznymi ikonami scenerii pasowały stylizowane na jakąś egzotyczną krainę, ale nie koniecznie Ruś, kostiumy zaprojektowane przez Nicky Gillibranda. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |