Przegląd nowości

„Tannhäuser” w Opera Vlaanderen w Gandawie

Szczegóły

Opublikowano: środa, 25, listopad 2015 16:20

To zapewne z tego powodu dawni towarzysze Tannhäusera z drużyny Hermanna, ubrani w myśliwskie stroje i upojeni tyleż alkoholem, co utoczoną krwią zabitych zwierząt, oddają się jakiemuś pogańskiemu rytuałowi rozochoconych samców, witając przyjaciela obleśnymi pocałunkami i niewybrednymi zaczepkami oraz smarując sobie torsy czerwoną farbą.

Wizualnym kontrapunktem dla tej ponurej scenerii są dwa pozostałe akty, umieszczone w stylizowanym za pomocą białych kolumn wnętrzu zamku Wartburg, zalanym oślepiającym światłem, chociaż w finale ponownie wypełniającym się wzbudzającą niepokój roślinnością i przypominającą o odwiecznym obracaniu się wszystkiego w proch ziemią. Elegancko odziani młodzieńcy na widok Elżbiety przeistaczają się w żądną krwi zgraję, a śpiewaczy turniej przypomina raczej jakąś inicjacyjną ceremonię, której uczestnicy padają twarzą na podłogę, podczas gdy Landgraf bawi się z dzieckiem, jednocześnie nieprzyzwoicie lustrując otaczające go kobiety. Kiedy Tannhäuser przyznaje się do wizyty w grocie Wenus, wściekli mężczyźni zdzierają z niego odzienie i jakby w obrzędzie puryfikacji upokarzają, biczując zielonymi gałązkami (to nawiązanie do prologu), zarazem siłą przytrzymując na ziemi protestującą przeciwko tej karze Elżbietę.

• « poprz.
• nast. »