Przegląd nowości

"Córka pułku" w Opéra National de Montpellier

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 19, styczeń 2010 01:00

Pokazywana w Montpellier wizja włoskiego reżysera Davide'a Livermore, ciesząca oko atrakcyjnie zaplanowanymi i barwnymi odsłonami plastycznymi, nad którymi pracowali również scenograf Pier Paolo Bisleri oraz autor "historycznych" kostiumów Gianluca Falaschi, może być zakwalifikowana do kategorii produktów natychmiastowego spożycia. Jest spójna, aliści zarazem skutecznie kokietuje widza, wzbudza salwy śmiechu rozlicznymi gagami, tyle tylko, że brakuje jej wykwintności i wyrafinowania, a powtarzalność pewnych dowcipów staje się na dłuższą metę dosyć monotonna, by nie powiedzieć - męcząca.

Jeśli na przykład przy każdym ruchu protezy ręki Sierżanta Sulpicjusza z głośników rozlega się hałas pękającego metalu, to stosowanie tego efektu przez cały czas trwania przedstawienia nie jest już w stanie nikogo rozśmieszyć. Skoro zaś każdej z postaci przypisane są te same szablonowe i powielane bez końca gesty i zachowania, to nie mamy możliwości się dowiedzieć niczego nowego na temat ich ulegającym przecież zmianom uczuć i reakcji, nawet jeżeli mamy w tej operze do czynienia z dość uproszczonymi portretami psychologicznymi poszczególnych postaci.