Wiosenne lektury i ordynarny paszkwil

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 16, kwiecień 2018 07:00

Pietras Sławomir

Tym razem zmierzył się z tematem wypełniającym dotkliwą lukę w naszym piśmiennictwie muzycznym. Jego najnowsza praca nosi tytuł Saga rodu Reszków. Opowiada i dokumentuje dzieje światowych karier operowych trójki wybitnego rodzeństwa: Józefiny (sopran), Jana (tenor) i Edwarda (bas) z przełomu XIX i XX stulecia. Nazwiska swych największych operowych gwiazd tamtych czasów znają Włosi (Enrico Caruso), Rosjanie (Fiodor Szaliapin), Australijczycy (Nelly Melba), Niemcy (Leo Slezak), Norwegowie (Kirsten Flagstad), Czesi (Emmy Destin), Duńczycy (Lauritz Melchior), a o rodzeństwie Reszków, protagonistów złotego wieku polskiej wokalistyki nie wie w ich ojczyźnie prawie nikt.

Praca Adama Czopka została napisana rzetelnie, utworzona ze skrupulatnie zebranych materiałów źródłowych, wywiadów z potomkami, odwiedzin polskich miejsc związanych z rodziną Reszków i wypisów z nader skromnej bibliografii. Uzupełnia ją interesujący materiał fotograficzny i staranne wydawnictwo, co dodatkowo zachęca do uważnego przeczytania.

Natomiast nie życzę nikomu ani otrzymywania, ani – broń Boże – wczytywania się w plugawe, ordynarne i chamskie paszkwile, jakimi na skutek społeczno-politycznego przyzwolenia coraz częściej obrzucane są wybitne postaci polskiej kultury.

W Wielką Sobotę Maciej Stuhr postanowił podzielić się z czytelnikami na instagramie treścią świątecznej korespondencji niejakiej „pani Moniki”, która swe uczucia do tego wybitnego aktora, aktywnego intelektualisty i autora znakomitych felietonów przesłała wielkanocną pocztą na adres warszawskiego Nowego Teatru, gdzie młody Stuhr funkcjonuje na zasadzie stałego kontraktu: „Ty gnoju! Ty szczylu! Ty szwabie w dupę jebany! Kto ci płaci za to, byś pluł na Polskę?, może Niemcy, może Ruscy? Ty skurwysynie! Ty hujaszku Wanio! Żebyś zdechł”.

Proszę tego tekstu nie trzymać w domu, nie pokazywać młodzieży, dentystów uprzedzić o nieratowaniu wypadających zębów „pani Moniki”, jej uciętego jęzora nie rzucać psom – bo zdechną, a mózgu nie szukać w głowie, bo go tam widocznie nigdy nie było.

                                                                  Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »