Przegląd nowości

„Il Re Pastore“ Marii Teresy Agnesi na Śląsku

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 17, grudzień 2018 13:10

Jej twórczość obejmuje nie tylko liczne kompozycje wokalne (arie, kantaty etc., wśród których znajdujemy zbiór zadedykowany cesarzowej Marii Teresie Austriackiej i wiele innych zadedykowanych Marii Józefinie Saksońskiej w Dreźnie), ale i instrumentalne (liczne sonaty, fantazje na klawesyn, koncerty fortepianowe i in.). Główną zasługą są jej znakomite opery, do których pisała niejednokrotnie libretta. Styl jej kompozycji operowych to opera seria, zgodnie z duchem epoki. Pierwsze dzieło teatralne Agnesi to Il restauro d’Arcadia, przedstawione w Teatro Ducale w Mediolanie w 1747 roku zostało przyjęte z dużym sukcesem. W tym samym czasie kompozytorka zadedykowała zbiór swoich arii oraz utworów instrumentalnych władcom Saksonii i Austrii. Sama cesarzowa Austrii Maria Teresa wykonywała często utwory kompozytorki. Następna opera, Il Ciro in Armenia do libretta własnego kompozytorki została zaprezentowana w Regio Ducal Teatro w Mediolanie w 1753 roku. W 1766 roku jej Insubria consolata została wykonana w Mediolanie z okazji zaręczyn Beatrice d’Este z Arcyksieciem Ferdynandem Habsburskim. Książę G. Riccati pisze z Treviso 4 września 1750 do jej siostry Marii Gaetany z prośbą wstawiennictwa u Marii Teresy celem zamówienia kompozycji kontrapunktycznej, którą chciałby włączyć do swego traktatu o kontrapunkcie jako przykład najwyższej klasy rzemiosła artystycznego. W liście z 23 września 1750 do Marii Teresy składa jej podziękowanie za przesłane mu przepiękne arie i kantaty Agnesi, które ocenia bardzo wysoko. Jest to wg L. Anzoletti również jedyny zachowany dowód uznania dla jej działalności kompozytorskiej, gdyż ogromna twórczość Agnesi pozostała w formie manuskryptu a większość rękopisów zaginęła.

13 czerwca 1752 trzydziestodwuletnia Maria Teresa w niedługim czasie po stracie ojca poślubia Pietro Antonio Pinottiniego, przy czym małżeństwo pozostaje bezdzietne. Maria Teresa kontynuuje działalność kompozytorską i koncertową. Pier Domenico Soresi dedykuje jej swoją Cantata per musica, wydaną drukiem w Mediolanie w 1756 roku. Agnesi cieszyła się dużą popularnością w Wiedniu i Dreźnie, na co niewątpliwie miał wpływ wyjątkowo wysoki poziom kultury muzycznej Wiednia, który to poziom miasto utrzymuje do dziś. Widzimy to również w przepięknym wydaniu kopii manuskryptu jej oper La Sofonisba oraz Il Re Pastore (libretto Pietro Metastasio) jak i jej arii skomponowanych dla dworu wiedeńskiego znajdujacych się w Bibliotece Narodowej Austrii w Wiedniu w Musiksammlung Albertina. Cała twórczość operowa Agnesi dedykowana jest kultowi klasycznych heroin i herosów, kobiet i mężczyzn, jak to było typowe w ówczesnej epoce i szczególnie dobrze widziane na dworze Marii Teresy cesarzowej austriackiej. Maria Teresa Agnesi umiera w Mediolanie 19 stycznia 1795 roku. Portret artystki znajduje się w Muzeum Teatralnym La Scali, inne jej podobizny znajdujemy w encyklopedii „Historia Mediolanu“ t. XII, XIV.

„Cała twórczość kompozytorki pozostaje w kontekście stylistyki kompozytorów lombardzkich lat pięćdziesiątych siedemnastego stulecia. Pół-publiczna kariera Agnesi jako solistki klawesynistki oraz śpiewaczki jak i kompozytorki była możliwa dzięki ówczesnemu statusowi kobiet w Austrii i w Lombardii, kóry charakteryzował się znacznym zmniejszeniem obecności kobiet w klasztorach oraz ich szerokim uczestnictwem w życiu publicznym. Kobiety cieszyły się dużą niezależnością i emancypacją.

• « poprz.
• nast. »