Przegląd nowości

Żarnowiec 2018 – bisy przy telefonach komórkowych

• 

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 13, wrzesień 2018 21:11

Tegoroczny Festiwal Żarnowiec 2018 rozpoczął się wernisażem wystawy fotograficznej „Marcella Sembrich-Kochańska. Artystka Świata” przygotowanej przez fotografika Juliusza Multarzyńskiego. Wystawa upamiętnia 160. rocznicę urodzin Artystki i nawiązuje do 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.

 

 

W końcu lat osiemdziesiątych XIX wieku jej nazwisko wymieniano obok nazwiska Ignacego Jana Paderewskiego wśród najwybitniejszych Polaków, którzy przynosili chlubę wymazanej z map Polsce i potwierdzali obecność kultury swego narodu w kulturze świata.

 

 

Śpiewaczka 12 grudnia 1914 założyła Sembrich The American Polish Relief Committee (Polsko-Amerykańskiego Komitetu Pomocy), który niósł pomoc Polakom nie uczestniczącym „we Wschodnim Teatrze Wojny”, niezależnie od ich rasy czy wiary – zwłaszcza kobietom, dzieciom i wdowom po żołnierzach. Współpracowała w tej misji z Komitetem Veveyskim (Generalny Komitet Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce) założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza i Ignacego Jana Paderewskiego 9 stycznia 1915 roku. Wernisażowi towarzyszył koncert w wykonaniu Justyny Dyli i Włodzimierza Skalskiego przy akompaniamencie Haliny Mansarlińskiej. 

Festiwalowy piątek rozpoczął się od koncertu młodych adeptów nauki śpiewu Szkoły Wokalno-Aktorskiej w Krośnie. Młodzież podobała się publiczności co rokuje im dobrze na przyszłość.  

 

 

W drugim koncercie wieczoru wystąpili artyści krakowskiej „Piwnicy pod Baranami” – Aleksandra Maurer, Rafał Jędrzejczyk, Maciej Półtorak oraz Alosza Awdiejew. Długie owacje żegnały Aloszę Awdiejewa za pełne humoru dowcipy i piosenki z poetyckimi tekstami.

 

 

Wykonanie opery Cyganeria Giacomo Pucciniego w sobotni wieczór przez artystów Lwowskiego Narodowego Akademickiego Teatru Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej należy ocenić bardzo wysoko. Dynamicznie prowadzona orkiestra przez Mychajło Dutczaka pozwalała na zaprezentowanie solistom wszystkich swoich możliwości wokalnych. Ujmująco pod względem wokalnym i aktorskim w roli Mimi zaprezentowała się Ludmyła Ostasz. 

Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród – to koncert z okazji 100. lecia odzyskania przez Polskę niepodległości oraz 110. rocznicy pierwodruku „Roty” Marii Konopnickiej. W koncercie wystąpili soliści Opery Śląskiej z Bytomia, aktorzy Starego Teatru z Krakowa oraz chóry mieszane „Echo” z Krosna i „Koloryt” z Rymanowa. 

 

 

Wiersz Marii Konopnickiej napisany w Żarnowcu w 1908 roku w pierwotnym zamierzeniu autorki był protestacyjną odpowiedzią na ustawę rządu pruskiego o przymusowym wywłaszczeniu Polaków z ziemi i stanowił punkt kulminacyjny poetyckiej i publicystycznej kampanii Konopnickiej przeciwko germanizacyjnej polityce niemieckiej. Pierwodruk „Roty” ukazał się w listopadzie 1908 roku w „Gwiazdce Cieszyńskiej” oraz w krakowskim piśmie „Przodownica”.

 

 

Pieśń przeznaczona początkowo dla Wielkopolski, została wkrótce opublikowana w „Gazecie Polskiej” w Chicago, a pierwsze osobne wydanie ukazało się w Oświęcimiu w 1918 roku. Uroczyste obchody Roku Grunwaldzkiego w 500. lecie bitwy ugruntowały popularność pieśni. Rota wykonana została po raz pierwszy 15 lipca 1910 roku (muzykę skomponował Feliks Nowowiejski) przez chóry z całej Polski podczas odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie.  

Okres największej żywotności pieśń przeżywała przed odzyskaniem niepodległości w 1918 roku oraz w czasie stanu wojennego. W świadomości Polaków „Rota” uważana jest za drugi hymn narodowy. Miarą popularności pieśni były jej liczne trawestacje i naśladownictwa.

 

 

Gala operetkowa w wykonaniu artystów Opery Śląskiej w Bytomiu, Opery Krakowskiej i Teatru Morawsko-Śląskiego w Ostrawie była finałowym wydarzeniem Festiwalu. Dodatkową atrakcją wieczoru były zabytkowe samochody, którymi artyści podjechali pod scenę. Nie obyło się jednak bez niespodzianki. Podczas pożegnalnych bisów, kończących występ artystów i sam Festiwal, nastąpiła awaria prądu, prawdopodobnie na wskutek niedalekich wyładowań atmosferycznych.

 

 

Na prośbę dyrektora artystycznego Marka Wiatra publiczość rozświetliła ciemności telefonami komórkowymi a głosy bisujących bez nagłośnienia artystów długo wybrzmiewały w tej niezwykłej i niecodziennej atmosferze. Program Festiwalu był bardzo atrakcyjnie ułożony przez organizatorów, brakowało mi jednak kameralnego wieczoru poezji Marii Konopnickiej, może połączonego z wykonaniem utworów skrzypcowych, w samym dworku, który jest darem narodowym dla poetki. W historii Polski tylko Marię Konopnicką i Henryka Sienkiewicza spotkał taki zaszczyt.

                                                                       Jarosław Bardysz