Przegląd nowości

Jak kiedyś grano

Szczegóły

Opublikowano: środa, 22, sierpień 2018 12:59

Recital Alexeia Lubimova wprowadził nas do tunelu czasoprzestrzennego, którym się podróżuje wstecz. Tak trafiliśmy do jakiegoś niewielkiego XIX-wiecznego salonu z pianinem marki Pleyel. Wygaszone światła stworzyły odpowiedni nastrój, nie musieliśmy patrzeć na plątaninę reflektorów i ekranów akustycznych studia radiowego, nie zajmowaliśmy się siedzącymi w fotelach obok nas słuchaczami. Uwaga skupiona została na skromnym artyście, który na tym zacierającym szczegóły partytury instrumencie grał obmyślone przez siebie „potpourri” złożone z popularnych kompozycji Chopina, Bacha, Mozarta i Beethovena.

Łączył poszczególne kawałki pasażami i modulacjami. Czy robił to dobrze, pięknie, sensownie? Trudno wyrokować. To był jego wieczór. On nas prowadził w przeszłość, gdzie romantyzm Mozarta stykał się z klasycyzmem Chopina i odwrotnie. Sonata księżycowa van Beethovena pasowała tematycznie do Kołysanki Chopina, zatem oba utwory można było zagrać łącznie, bez jakiejś formalnej przerwy, jak jedną fantazyjną kompozycję. A gdy skończyła się napisana przez Mozarta Fantazja d-moll,  którą grają w szkole wszyscy pianiści Lubimov nie przestał grać, wykonał kilka dodatkowych pasaży, quasi Mozartowskich figuracji, by znów zagrać jakiegoś „łatwego” Chopina. Zabytkowe pianino nie było narażone na próbę sił, ale łagodny, niemal aksamitny dźwięk rozchodził się w studiu radiowym bez uszczerbku.

• « poprz.
• nast. »