Przegląd nowości

XXII Letni Festiwal Opery Krakowskiej – samotny Roger

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 21, czerwiec 2018 15:39

Od strony muzycznej. wreszcie w kulminacyjnych ustępach tego aktu przypływy fal orkiestrowego tutti posiadają pożądaną dynamikę i sprawiają oczekiwane wrażenie. Przy ich dźwiękach ginie stary świat, co znajduje odzwierciedlenie w zrzuceniu przez tancerzy kobiecych sukni i peruk i rozbiciu zdobiących pomieszczenie popiersi greckich filozofów. Zrównoważony, apolliński świat nauki ustąpić musi przed świadectwem zmysłów i upojeniem dionizyjskiego przesłania Pasterza.

Trzeci akt nawiązuje do analogicznego z wagnerowskiego Tristana i Izoldy, stanowiąc swoisty jego palimpsest, i wypełnia go atmosfera bezbrzeżnego pesymizmu, pogodzenia z losem, kiedy wiele z wcześniejszych uniesień okazało się płonnymi iluzjami, jakby bolesnym przebudzeniem z narkotycznego transu. Zgodnie z ideą, że „musi umrzeć, co ma żyć” (Stanisław Wyspiański z Nocy listopadowej), Roger ginie, ale odradza się wraz ze wschodem słońca, wznosząc ku jego czci wspomniany płomienny hymn, zamykający operę.

                                                                 Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »