Przegląd nowości

„Złoty pawilon” Mayuzumiego w Opéra du Rhin w Strasburgu

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 10, czerwiec 2018 08:58

Zaś przewodnim wątkiem narracji dramaturgicznej jest ukazanie emocjonalnego i uczuciowego życia Mizoguchiego, wyśmiewanego i upokarzanego przez Kashiwagiego, perwersyjnego kolegę ze studiów (świetny występ tenora Paula Kaufmanna), odepchniętego przez kobiety, obsesyjnie ogniskującego swoją rozpacz i nienawiść do wysublimowanego piękna na oślepiającej go bajecznymi złoceniami świątyni.

Opowieść o jego nasyconej cierpieniem egzystencji reżyser Amon Miyamoto rozgrywa na przestronnej przestrzeni scenicznej, w funkcjonalnej i pomysłowej scenografii Borisa Kudlicki (wirtuozowsko podświetlanej przez Felice’a Rossa), złożonej z ruchomych, wyznaczających kolejne miejsca akcji ścianek. Niekiedy otaczają one opresyjnie głównego protagonistę, symbolizując jego mentalne lub społeczne zamknięcie, często kojarząc się bardziej z więziennymi kratami niż przepierzeniami wnętrz mieszkalnych.

Ową raczej tradycyjną estetykę uzupełniają subtelnie wykorzystywane i jednoznacznie przywołujące japońską rzeczywistość detale: kimono, odpowiednio zdobiona porcelana, butelka sake... Centralnym elementem tego obrazu jest jednak wyświetlana w głębi majestatyczna sylwetka tytułowej świątyni, którą, po podłożeniu przez Mizoguchiego zapałki, spektakularnie pochłania sugestywnie przywołany za sprawą projekcji wideo Bartka Maciasa pożar. Atmosferę grozy dodatkowo wzmacniają rozlewające się po ekranie oraz tworzące tajemnicze i przekształcające się formy dymy, które stopniowo przysłaniają gorejące zgliszcza Złotego pawilonu. 

• « poprz.
• nast. »