Przegląd nowości

Karnawał w Wenecji czy góralskie wesele?

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 08, marzec 2018 07:25

W celu osiągnięcia maestrii w tym względzie potrzebna jest bowiem iście choreograficzna perfekcja ruchu scenicznego i jego wdzięk. Gdy jednak udało mi się zapomnieć o tych niedościgłych wzorach, zacząłem się nawet chwilami bawić. Odnosiło się to zwłaszcza do Łukasza Łęckiego, raczej wtedy gdy występował w maskach Doktora i Brighelli niż pod własnym obliczem Pedrolina.

Jonathanowi Fröhlichowi udało się stworzyć dwie kontrastowe postacie: starca Pantalone oraz franta Arlekina, podczas gdy Agnieszka Cianciara – Fröhlich wcielała się we wszystkie postacie kobiece, zachowując cały czas niemiły tembr głosu, który bardzo mnie do niej zrazu zrażał.

Dialogowane skecze sytuacyjne przedzielały stylowe lub charakterystyczne tańce włoskie i hiszpańskie. Na długo zapadła natomiast w pamięci malowniczo rozegrana scena finałowa z udziałem postaci w maskach i togach na tle unoszących się dymów – mgieł, przywodząca nieco Casanovę Felliniego. W dobie grafiki komputerowej, czy też pozostającej do dyspozycji starszej techniki tylnej projekcji, razić mogło dosyć toporne przywołanie weneckiej scenerii za sprawą nieporadnych wizerunków pałacu dożów, bazyliki św. Marka czy Canale Grande, zamiast wyświetlenia ich naturalnych ujęć bądź klasycznych malarskich wedut, na przykład Giovanniego Antonia Canala.

• « poprz.
• nast. »