Przegląd nowości

Subiektywny kalejdoskop pianistyki światowej – Ivo Pogorelić (42)

Opublikowano: środa, 31, styczeń 2018 06:14

Do niektórych utworów muzycznych musimy dojrzeć. Niekiedy, aby polubić muzykę niektórych kompozytorów potrzebujemy więcej czasu. Może to być rok, dwa lata, a niekiedy nawet całe dziesięciolecia. Podobnie jest z pianistami. Do sztuki odtwórczej niektórych z nich musimy dojrzeć jako ludzie. Nabrać życiowego doświadczenia, aby w pełni móc rozkoszować się głębią ich sztuki odtwórczej. Aby zrozumieć w pełni ich artystyczne przesłanie.

Ivo Pogorelic 858-132

Aby utożsamić się z ich artystycznym credo. W muzyce klasycznej nie można podążać za chwilowymi modami. Trzeba robić wszystko we własnym tempie i według własnego gustu oraz upodobania. Zdarzyć się może, że sztuka muzyczna przemawia do nas z całą swoją mocą, doceniamy jej piękno i wartość, lecz nie jesteśmy w stanie w pełni jej zrozumieć. Muzyka wielkich mistrzów, nawet jeśli jest nieskomplikowana, to właśnie dzięki swej prostocie jest niezwykle wymagająca. Pianista utożsamiający się z każdą nutą wykonywanego utworu, czyni to w sobie tylko właściwy sposób. Każdy z nas widzi świat swoimi oczami.


Podobnie działa zmysł powonienia i smaku. Wydawać by się mogło, że świat zewnętrzny jest jeden i taki sam dla wszystkich. Jest to jednak naiwne myślenie. Każdy z nas w subiektywny sposób odbiera świat. Każdy z nas w inny sposób filtruje dochodzące bodźce zewnętrzne, tworząc swój świat wewnętrzny. Ustala swoją hierarchię wartości, poczucie piękna. Każdy z nas wedle własnego 'ja' określa wymagania w stosunku do samego siebie, do tego co robi, w stosunku do innych ludzi, do świata zewnętrznego. Każdy z nas ma inną hierarchię wartości, która ma wpływ na całe nasze życie, na podejmowane decyzje, na sposób funkcjonowania, na życie wewnętrzne i zewnętrzne. Podług tych wartości finansiści pracują w bankach, lekarze w szpitalach, prawnicy w kancelariach adwokackich, poeci piszą wiersze, malarze malują obrazy, a pianiści grają na fortepianie. Między innymi właśnie dlatego ten sam utwór można zagrać na nieskończenie wiele sposobów. 

Ivo Pogorelic 858-63

Każdy pianista jest inny i inaczej słyszy tę samą muzykę. Ma własne kryteria wykonawstwa, inny stosunek do niuansów, inne podejście do muzyki konkretnej epoki, odmienne uwarunkowania fizyczne itd. Muzyka akceptuje wszystkich i otwiera swoje światy dla wszystkich zainteresowanych. Nie każdy meloman odnajduje się jednak pośród niektórych zaproponowanych interpretacji. Nie każda barwa dźwięku, nasycenie i intensywność trafia do każdego z nas. Nie każde poczucie piękna współgra z naszym widzeniem świata. Jednak nieustanne poszukiwanie i odkrywanie nowych artystów, nowych jakości, nowych brzmień i kolorów pcha nas do przodu. Pozwala uwierzyć, że muzyka nie jest zamkniętą całością. Ukazuje nam jej nieodkryte bogactwo i niezgłębione mistrzostwo. Ivo Pogorelich. Jeden z pierwszych 'gorszycieli' fortepianu. Swoją grą, postawą i zachowaniem po dziś dzień próbuje obalić tradycje muzyczne oraz pianistyczne wypracowane przez całe pokolenia muzyków. Nie zawsze czyni to ze smakiem i wysublimowaną elegancją. Niekiedy wchodzi z brudnymi butami na białe dywany muzycznych arcydzieł. Szokuje, ale i daje do myślenia. Prowokuje, ale i udowadnia, że muzyka nie jest zamkniętą całością i poddaje się wszelakim artystyczno-muzycznym eksperymentom. Ivo Pogorelich. Ważna karta z historii światowej pianistyki. Artysta, którego dokonania w sposób obiektywny będą mogły ocenić i docenić dopiero przyszłe pokolenia.

                                                                    Szymon Kowalski, pianista