Przegląd nowości

Muzułmańskie porachunki w La Scali

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 09, październik 2017 16:02

Nie stosuje natomiast manierycznego  sięgania do rejestru barytonowego, skądinąd naturalnego na ogół dla tego rodzaju śpiewaków, a stanowiącego odpowiednik ekspresyjnego rejestru piersiowego w przypadku głosów kobiecych. Falsetyści lubią zresztą w ten sposób udowodniać, że nie padli, niczym Farinelli, ofiarą konnego wypadku, a ich sztuka jest wynikiem wyłącznie doskonale opanowanej techniki.

W ustępach da capo, obyczajem śpiewaków z epoki Haendla, wprowadza własne, dodatkowe ozdobniki, na przykład w zamykającej pierwszy akt arii Benchè mi sprezzi. Jednocześnie nieobca jest mu umiejętność śpiewania legato i pogłębiona ekspresja wokalna.

Pięknie zabrzmiał jego duet Vivo in te, mio caro bene z Marią Grazią Schiava jako Asterią, sceniczną córką Bajazyta. Ona z kolei ujmowała wyrównanym i szlachetnym brzmieniem swego sopranu oraz jego prowadzeniem w ariach z pierwszego aktu: S’ei non mi vuol Amar, a szczególnie w lamentacyjnej Deh, lasciatemi il nemico. W drugim akcie w kadencjach dawał znać o sobie pewien wysiłek w górze skali, momentami na pograniczu krzykliwości. Obsadę dopełniali: w partii Ireny ciepły alt Marianne Crebasse, w której wykonaniu urzekało zwłaszcza prowadzenie kantyleny, oraz bas Christiann Senn jako Leone, groźny w arii di furore Amor dà guerra e pace.

• « poprz.
• nast. »