Przegląd nowości

Wszystko o Vincenzo Bellinim (3)

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 27, marzec 2020 07:00

Jedną z najpiękniejszych scen ansamblowych jest kwintet D’un pensiero e d’un accento rea non son w finale II aktu. Jednak ukoronowaniem opery jest wielka scena lunatyczna Aminy rozpoczynająca się od recytatywu Oh! Se una volta sola a kończąca się efektownym rondem Ah! Non giunge uman pensiero, to właśnie tutaj wymagana jest od wykonawczyni – wspomniana przez Felice Romaniego – prostota, spontaniczność i precyzja w realizacji kunsztownej koloraturowej ornamentyki.

Niezwykle wzruszający jest ten fragment, gdzie śpiewaczce towarzyszy jedynie altówka. Historia Lunatyczki, mimo, że była pierwszym dziełem Belliniego na naszych scenach jest wyjątkowo skromna. Co prawda jej polska premiera miała miejsce już 2 czerwca 1840 roku na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie pod dyrekcją Karola Kurpińskiego, który dokonał też przekładu libretta na język polski.

• « poprz.
• nast. »