Przegląd nowości

Polskie kino weszło w długi okres żałoby

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 24, październik 2016 07:52

Są to słowa Tomasza Raczka na wieść o śmierci Andrzeja Wajdy. Dodał jeszcze, że „Andrzej Wajda miał bardzo intensywną osobowość oraz jedną cechę, której brakuje współczesnym twórcom – dzielność!”.

W chwili gdy piszę te słowa – bez względu, czy oficjalna żałoba będzie ogłoszona – panuje dojmujące i powszechne przekonanie o narodowej stracie, głębokim smutkiem owiane poczucie odejścia wyraziciela myśli i uczuć całego społeczeństwa, człowieka swym zniknięciem pozostawiającego głębokie przygnębienie, trudny do wyrażenia żal, a przy tym wszystkim ciągle narastające poczucie wdzięczności.

Spróbujmy poddać refleksji słowa niektórych autorytetów życia publicznego w tej kwestii:

„Umieściłbym Andrzeja Wajdę wśród najważniejszych postaci światowego kina… Bardzo czujnie opowiadał nam o tym, jak rozumie naszą przeszłość i teraźniejszość” (Jerzy Radziwiłowicz).

„Zmarł człowiek, którego kochałem i szanowałem… nauczył mnie filmu oraz wiary, że to, co robię ma sens” (Alan Starski).

„Odszedł człowiek wielki, wielki patriota, wielki Polak, wielki reżyser. Traktowałem go jako nauczyciela patriotyzmu” (Lech Wałęsa).

„Był głęboko polskim artystą, dla którego Polska i jej mity była w zasadzie największym tematem… Był przedstawicielem tego pokolenia, które przeszło wszystko, od wojny do wyzwolenia, przez Solidarność do wolnej Polski… Był artystą wielkiego formatu; jednym z największych artystów wszechczasów” (Jacek Bromski).

„Choć akcja trzech czwartych jego dzieł dzieje się w przeszłości, to niemal wszystkie prowokowały do aktualnych, gorących dyskusji na temat tożsamości narodowej, polskich imponderabiliów” (Krzysztof Kornacki).

„W jego filmach nie chodziło tylko o dokładne ukazanie wydarzeń, które miały miejsce, ale również o przedstawienie sensu zjawisk zmieniających nasze życie… Filmy Andrzeja Wajdy podtrzymywały nas na duchu w najbardziej trudnych chwilach polskich dziejów najnowszych” (Henryk Samsonowicz).

„To był pierwszy przeze mnie poznany człowiek, który musiał omijać cenzurę w PRL-u i przekazywać ludziom prawdę o polskiej historii. Nie mógł niestety mówić o niej wprost, tak jak my na Zachodzie, ale najczęściej za pomocą subtelnych aluzji. To zawsze robiło na mnie ogromne wrażenie… Andrzej Wajda był człowiekiem, który naprawdę doświadczył zła komunizmu i dlatego był jego wrogiem i z nim walczył. Nie udawał bohatera jak niektórzy, ale naprawdę nim był.” (Norman Davies)

• « poprz.
• nast. »