Przegląd nowości

„Eugeniusz Oniegin” w Opéra de Montpellier

Szczegóły

Opublikowano: środa, 22, styczeń 2014 12:30

Nowa inscenizacja Eugeniusza Oniegina Czajkowskiego w Montpellier jest kolejnym przykładem na to, iż uwspółcześnianie dzieł operowych może zostać uwieńczone sukcesem artystycznym tylko wówczas, kiedy spełnione zostaną podstawowe i niezbędne warunki. Przede wszystkim reżyser musi pozostawać w stanie nieprzerwanego „nasłuchu” warstwy muzycznej dzieła i budować swoją wizję właśnie w oparciu o ten specyficzny i niepowtarzalny język dźwięków. Albowiem wszelkie sprzeniewierzenie się zamysłowi kompozytora doprowadza nieuchronnie do totalnej porażki. Autor inscenizacji nie powinien też nigdy eksponować swoich osobistych obsesji, problemów i „odkrywczych” pomysłów, które nie pozostają w żadnym związku z treścią opery.

Wreszcie na całkowite potępienie zasługują wszelkie bardziej lub mniej szokujące prowokacje, dokonywane przeważnie w celu wywołania niezdrowej sensacji i tym samym zachęcenia widzów do przypuszczenia ataku na kasy biletowe. Przy okazji pomaga to zaistnieć w mediach, a to jeszcze nazbyt często przekłada się na otrzymywanie intratnych kontraktów. Powiedzmy jednak od razu, że młoda francuska reżyserka Marie-Eve Signeyrole, mająca w swoim dorobku między innymi sztuki teatralne i filmy, a także współpracę z wieloma reżyserami przy produkcjach operowych (na przykład Willy Decker, Peter Sellers, Laurent Pelly czy Krzysztof Warlikowski) unika wszystkich wymienionych grzechów i występków, prezentując inscenizację o szczegółowo przemyślanym wątku narracyjnym, inteligentnie zaplanowaną, atrakcyjną pod względem wizualnym (Signeyrole jest także autorką scenografii) i wypełnioną ciekawymi tropami interpretacyjnymi. Zamiast ulegać banalnym i schematycznym rozwiązaniom scenicznym, proponuje nam ona dotarcie do głębszych znaczeń opery Czajkowskiego i czyni je bardziej czytelnymi dla współczesnego pokolenia, którego zresztą liczni przedstawiciele wypełnili widownię Opery Montpellier.

• « poprz.
• nast. »